สิ่งแวดล้อมของเมืองประกอบด้วยระบบต่างๆ ที่มีปฏิสัมพันธ์กันอย่างซับซ้อน และปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี วัฒนธรรม และวิทยาศาสตร์ อยู่ตลอดเวลา
ในการที่เราจะเข้าใจว่าระบบเหล่านี้พัฒนาไปอย่างไร เราต้องดูที่โครงสร้างของมัน
แบบจำลองของเบอร์เจสส์
ในปี ค.ศ.1924 เออร์เนสต์ เบอร์เจสส์ คิดค้นแบบจำลองเพื่ออธิบายโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคมของพื้นที่เมืองขึ้นเป็นครั้งแรก
แบบจำลองของเขาเรียบง่ายมาก และแสดงให้เห็นว่าเมืองโตออกไปจากจุดกึ่งกลางเป็นรูปแบบวงแหวนหลายชั้น
ที่ดินที่แพงที่สุดจะอยู่ในวงแหวนในสุด ซึ่งคือย่านธุรกิจกลางเมือง
วงแหวนอันถัดไปเป็นที่ดินที่ถูกที่สุด ประกอบด้วยโรงงานเก่าและการเคหะที่จนที่สุด นี่คือเมืองชั้นใน
ถัดไปจากนี้ ที่ดินจะเพิ่มมูลค่าขึ้นเรื่อยๆ จนถึงสุดขอบชานเมือง และถูกครอบครองโดยชนชั้นกลางในบ้านที่ใหม่ และใหญ่กว่า
นี่คือเขตที่อยู่อาศัย เรียกว่า ชานเมือง
แบบจำลองของฮอยท์
ในปี ค.ศ.1939 นักเศรษฐศาสตร์ชื่อ โฮเมอร์ ฮอยท์ สร้างแบบจำลองใหม่ขึ้นมา
ฮอยท์เสนอว่า เมืองพัฒนาเป็นภาคส่วนมากกว่าเป็นวงแหวน และนำลักษณะทางกายภาพ เช่น เนินเขา และแม่น้ำ มาพิจารณาด้วย
แบบจำลองของฮอยท์ยังแสดงให้เห็นว่าอุตสาหกรรมพัฒนาตามแนวเส้นทางการคมนาคม และแหล่งที่อยู่อาศัยราคาถูกถูกพัฒนาขึ้นในพื้นที่อุตสาหกรรม เพื่อให้แรงงานของโรงงานสามารถอาศัยใกล้กับที่ทำงานของตนเอง
แต่แบบจำลองเหล่านี้จะสัมพันธ์กับประเทศที่พัฒนาทางเศรษฐกิจมากกว่าเท่านั้น
ประเทศกำลังพัฒนา
เมืองในประเทศที่พัฒนาทางเศรษฐกิจน้อยกว่านั้นมีความแตกต่างไปอย่างมาก
เมืองเหล่านั้นยังมีย่านธุรกิจกลางเมือง
...Please log in to view and download the complete transcript.