ผู้ล่า คือสัตว์ที่ฆ่าสัตว์อื่นเป็นอาหาร เพื่อเป็นเหยื่อของพวกมัน
ผู้ล่าที่กำลังจู่โจม และเหยื่อที่กำลังป้องกันตัว ทั้งคู่ต่างต้องตัดสินใจเพื่อความเป็นและความตาย
การหายุทธวิธีที่ถูกต้องเป็นกระบวนการที่ซับซ้อน
ผู้ล่ามีวิวัฒนาการปรับตัวทั้งด้านกายภาพและพฤติกรรมเพื่อการจับเป้าหมายให้ได้
ถ้าสิงโตจู่โจมม้าลายจากทางด้านหลัง ม้าลายสามารถเตะมันออกไปได้
แต่หากเป็นด้านข้าง สิงโตสามารถปล้ำให้ม้าลายลงไปกองกับพื้นได้
การล่าอย่างโดดเดี่ยว ทำให้มันมีโอกาสสำเร็จเพียง 30% แต่การร่วมมือกันล่า เพิ่มโอกาสสำเร็จทวีคูณเป็น 60%
ในสัตว์บางอย่าง สิ่งเหล่านี้อยู่ในประสาทสัมผัส งูตามหาเหยื่อด้วยกลิ่น การมองหา และการตรวจวัดความร้อน
สำหรับสัตว์อื่น มันคือความเร็ว
เสือชีตาห์ใช้การพรางตัวเพื่อติดตามเหยื่อในระยะใกล้ ก่อนที่จะพุ่งตัวสู่การไล่ล่าด้วยความเร็วสูง
หมีขาวใช้การรอคอย เหยื่อของมัน แมวน้ำลายแหวน ที่ต้องขึ้นสู่ผิวน้ำเพื่อหายใจ
ไขมันที่ได้จากแมวน้ำหนึ่งตัวช่วยให้มันอยู่ได้เป็นสัปดาห์ ดังนั้นยุทธวิธีที่หมีใช้ คือการมองหาช่องหายใจ และรอคอย
ไม่ว่าจะด้วยเทคนิคใด ผู้ล่าต้องหาสมดุล ระหว่างโอกาสในการจับเหยื่อกับพลังงานที่ต้องใช้เพื่อการนั้น
แต่เหยื่อของมันก็ปรับตัวเพื่อเอาชนะผู้ล่า
หนวดของแมวน้ำมีความไวต่อแรงสั่นสะเทือนของเสียงมาก พวกมันจึงสามารถที่จะตรวจจับการเคลื่อนไหว แม้เพียงเล็กน้อยจากเท้าของหมีขาวได้
เสียงเตือนให้รู้ถึงอันตรายที่กำลังจะมาถึง
การพรางตัวและลวดลายเป็นสิ่งที่สำคัญมาก
ลายบนตัวม้าลายซ่อนพวกมันแต่ละตัวได้เมื่อมันอยู่รวมกันเป็นฝูง
พลวัตของผู้ล่าและเหยื่อผูกสองสปีชีส์ไว้ด้วยกัน ด้วยความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและซับซ้อน
เมื่อสปีชีส์หนึ่งปรับตัวเพื่อเอาชนะอีกสปีชีส์หนึ่ง พวกมันก็จะวิวัฒนาการควบคู่กันไป ...
Please log in to view and download the complete transcript.