นช่วงต้นทศวรรษ 1950 ความพยายามในการไขปริศนาเรื่องโครงสร้างของดีเอ็นเอ ทำให้เกิดการแข่งขัน และความร่วมมือที่ล้มเหลว
คู่เด่นของการแข่งขันครั้งนี้ มีอยู่สองทีม ทีมแรก ฟรานซิส คริก นักฟิสิกส์ และเจมส์ วัตสัน นักพันธุศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ทีมที่สอง มอริซ วิลกินส์ อดีตนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์ และโรซาลีน แฟรงคลิน นักชีวฟิสิกส์ จากคิงส์คอลเลจ ลอนดอน
ฟรานซิส คริก เจมส์ วัตสัน มอริซ วิลกินส์ โรซาลีน แฟรงคลิน
ทั้งสองทีมถือเป็นการทำงานร่วมกันที่แตกต่างกันมาก
ลีวิส โวลเพิสต์ นักชีววิทยา –“วัตสันและคริก ร่วมมือกันเพราะพวกเขามีความหลงใหลในเรื่องดีเอ็นเอ แต่สำหรับแฟรงคลินแล้ว นี่เป็นเพียงปัญหาที่มีคนต้องการให้เธอแก้”
วิลกินส์และแฟรงคลิน รู้ว่าโมเลกุลของดีเอ็นเอเล็กเกินกว่าที่จะมองเห็นได้ พวกเขาจึงใช้รังสีเอกซ์เพื่อศึกษารูปร่างของมัน
แผนงานของพวกเขาคือ แฟรงคลินจะเพียรพยายามในการถ่ายภาพดีเอ็นเอแต่ละสาย และวิลกินส์จะใช้ภาพเหล่านี้ประกอบเป็นโครงสร้างโมเลกุล
แต่แฟรงคลินเชื่อว่าเธอถูกจ้างให้แก้ไขปัญหาโครงสร้างดีเอ็นเอนี้เพียงลำพัง…
และความหวังที่จะทำงานร่วมกันก็สูญสิ้นลง
มอริซ ...
Please log in to view and download the complete transcript.