ศิลปะแบบคิวบิสม์

Transcript

ตลอดประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ศิลปินได้หาหนทางนำเอาความเข้าใจอันลึกซึ้งในทางคณิตศาสตร์มาประยุกต์ใช้ในงานของพวกเขา

ศิลปะแนวคิวบิสม์ (Cubism)

ศิลปะบางรูปแบบแสดงออกได้อย่างชัดเจนมากกว่าแนวคิวบิสม์ ซึ่งเป็นศิลปะแนวนามธรรมในยุคแรก

คิวบิสม์เกิดขึ้นในยุโรป เมื่อตอนต้นทศวรรษ 1900

ภาพ Weeping Woman
ปาโบล ปีกัสโซ ค.ศ.1937

พัฒนาขึ้นโดยศิลปินต่างๆ เช่น ปาโบล ปีกัสโซ โดยเป็นการพยายามที่จะวาดภาพความเป็นไปของโลกผ่านรูปทรงเรขาคณิต

ทรงกระบอก ทรงกรวย และทรงกลม

ศิลปินแนวคิวบิสม์ ได้รับแรงบันดาลใจจากผลงานในยุคหลังของพอล เซซาน

ภาพ Still Life with a Curtain
พอล เซซาน ค.ศ.1895

เขาได้ประกาศว่า ทุกสิ่งในธรรมชาติล้วนเป็นรูปทรงกระบอก ทรงกรวย และทรงกลม

รูปร่างเหล่านี้เป็นรูปทรงเรขาคณิตสามมิติ

ทรงกระบอกประกอบด้วยพื้นผิวรูปโค้ง 1 ชิ้น ฐานแบนด้านล่าง และด้านบน

โดยด้านปลายมักจะเป็นวงกลม แต่ก็เป็นวงรีได้ด้วย

ทรงรี หรือ รูปไข่

หรือที่เรียกว่า ทรงกระบอกวงรี

ทรงกรวยมีพื้นผิวรูปโค้งเช่นกัน และฐานแบน

จากฐานของทรงกรวยจะแคบลงเป็นจุด เรียกว่า จุดยอด

ทรงกลมเป็นรูปสมมาตรที่สมบูรณ์ ไม่มีขอบ ไม่มีจุดยอด...และทุกๆ จุดบนพื้นผิวของทรงกลมจะมีระยะทางเท่ากันจากจุดศูนย์กลาง

ภาพ Woman with a Guitar
จอร์จ บราก ค.ศ.1913

ศิลปินแนวคิวบิสม์สร้างสรรค์ภาพโดยการใช้รูปทรงเหล่านี้แสดงการมองแบบแยกส่วนจากหลายมุมมอง

ภาพ Fruit and Spirits
อาร์เดนโก้ ซอฟฟีซี ค.ศ.1915

ในไม่ช้า ศิลปะแนวคิวบิสม์ กลายเป็นที่รู้จักมากที่สุดและเป็นแนวทางของศิลปะที่ทรงอิทธิพลที่สุดในศตวรรษที่ 20 ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการใช้หลักการทางเรขาคณิต