คลินตัน ไรท์ และเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยไมอามี่ในฟอลิด้า ได้ติดตามกลุ่มตัวอย่างจำนวน 876 คน ที่มีอายุเฉลี่ย 71 ปี เป็นระยะเวลา 5 ปี
ในช่วงแรกของการศึกษา อาสาสมัครที่เข้าร่วมการทดลองจะได้รับการทดสอบความทรงจำและสแกนสมองด้วยเทคนิค MRI ซึ่งแต่ละคนจะถูกบันทึกความถี่ในการออกกำลังกายไว้ด้วย โดยคำตอบจะอยู่ในช่วงตั้งแต่ไม่เคยออกกำลังกายจนถึงออกกำลังกายหนักมาก
หลังจากนั้น 5 ปี อาสาสมัครทั้งหมดกลับมาทำการทดสอบอีกครั้ง พบว่าคะแนนของพวกเขาเหล่านั้นมีความสัมพันธ์กับระดับการออกกำลังกาย กล่าวคือกลุ่มอาสาสมัครที่ไม่เคยออกกำลังกายหรือออกกำลังกายน้อย จะได้คะแนนค่อนข้างต่ำในการทดสอบ ในขณะทื่ 10 เปอร์เซ็นต์ของกลุ่มคนที่ออกกำลังกายบ้างหรือออกกำลังกายสม่ำเสมอ ไม่เพียงแต่จะได้คะแนนสูงกว่าค่าเฉลี่ยในรอบแรก คะแนนยังแทบไม่มีแนวโน้มลดลงในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา
นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการตรวจสอบผลการทดลองของอาสาสมัครตั้งแต่เริ่มทำการศึกษากับกลุ่มที่ไม่มีแนวโน้มของการสูญเสียความทรงจำ พบว่าหลังจาก 5 ปีของการศึกษา สมองของกลุ่มอาสาสมัครที่ไม่ได้ออกกำลังกายสม่ำเสมอ มีอายุแก่กว่ากลุ่มอาสาสมัครที่ออกกำลังกายบ้างหรืออกกำลังกายหนักถึง 10 ปี
ผลการทดลองนี้แสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายช่วยชะลอการสูญเสียความทรงจำได้ ในกรณีที่เริ่มออกกำลังกายก่อนที่จะเริ่มมีอาการ อย่างไรก็ตามถ้าการสูญเสียความทรงจำได้เกิดขึ้นแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้รับความทรงจำเหล่านั้นกลับคืนมา จากข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายมีประโยชน์ต่อสมองเพราะความดันเลือดที่ต่ำกว่าจะช่วยพัฒนาสุขภาพของเส้นเลือดและกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดไปยังสมอง
ความจำเกิดจากการเชื่อมโยงต่อเนื่องกันในสมอง เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสารสื่อประสาท ได้ที่ภาพยนตร์ทวิก