นครโรมัน แห่งเมืองปอมเปอี คริสตศตวรรษที่ 1
เมืองปอมเปอี ประเทศอิตาลี คริสตศักราชที่ 79
เป็นศูนย์กลางแห่งความมั่งคั่งที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความก้าวหน้า อยู่ใกล้กับเมืองเนเปิลส์ ซึ่งมีภูเขาวิสุเวียสสูงตระหง่านอยู่กลางเมือง
ภูเขาไฟไม่มีการปะทุมาเป็นเวลาหลายศตวรรษแล้ว ผู้คนในเมืองปอมเปอีจึงไม่กลัวภูเขาไฟขนาดใหญ่แห่งนี้
แต่ลึกเข้าไปในภูเขาวิสุเวียส หินหนืดแทรกตัวออกมาตามรอยแตกของเปลือกโลก
ชั้นหินที่แน่นหนาในภูเขาไฟปิดกั้นหินหนืดไว้ไม่ให้ไหลออกมา…และแรงดันค่อยๆ เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ ภายในภูเขา
ในตอนเช้าของวันที่ 24 สิงหาคม คริสตศักราชที่ 79 เมืองปอมเปอีก็ต้องประสบกับชะตากรรม
วันที่ 24 สิงหาคม คริสตศักราชที่ 79
ในที่สุด ภูเขาไฟก็เกิดการปะทุ หินหนืดกระจายไปในอากาศเป็นระยะทางกว่า 15 กิโลเมตร
เวลากลางวันกลับกลายเป็นมืดมิด เพราะหินร้อนสัมผัสกับอากาศเหนือเมืองปอมเปอี ปิดกั้นดวงอาทิตย์ เมื่อมันเย็นลง หินพัมมิซ เถ้าภูเขาไฟ และฝนก็ตกลงสู่เมือง
หินพัมมิซ – ลาวาที่แข็งตัว
สสารปริมาณ 4 พันล้านตัน ตกลงบนเมืองปอมเปอีภายในเวลา 24 ชั่วโมง
เถ้าภูเขาไฟและหินหนืดกระทบกันในอากาศ ทำให้เกิดฟ้าแลบจากภูเขาไฟ
ในขณะที่มีการปะทุอย่างต่อเนื่อง ท้ายที่สุดกระเปาะหินหนืดก็ว่างเปล่าและยุบตัวลง
หินตะกอนภูเขาไฟระลอกแรกเริ่มไหลเข้าสู่เมืองปอมเปอี
ระลอกหินตะกอนภูเขาไฟ
เถ้าถูเขาไฟร้อนไหลถล่มไปตามพื้นดิน หินพัมมิซและก๊าซภูเขาไฟมุ่งหน้าสู่เมืองปอมเปอีอย่างรวดเร็วด้วยความเร็ว 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ระลอกแรกตกไม่ห่างจากเมืองมากนัก…แต่การขาดอากาศหายใจอันเนื่องมาจากการสูดก๊าซพิษและเถ้าภูเขาไฟทำให้มีผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก
16 ชั่วโมงหลังจากที่เกิดการปะทุครั้งแรก ยอดภูเขาไฟก็ถล่มลง
คลื่นของหินตะกอนภูเขาไฟพุ่งเข้าใส่บ้านเรือน ทำให้เหยื่อถูกห่อหุ้มไปด้วยเถ้าภูเขาไฟและหินพัมมิซอย่างฉับพลัน
เมืองและผู้คนตกอยู่ในสภาพแข็งเช่นนั้น
ภูเขาไฟวิสุเวียส ฝังเมืองปอมเปอีลึกลงไปถึง 25 เมตร ด้วยหินภูเขาไฟและเถ้าภูเขาไฟ
เมืองปอมเปอีถูกค้นพบโดยบังเอิญหลังจากนั้นในอีก 1,500 ปีต่อมา ในปีค.ศ. 1594
บ้านเรือนและผู้คนถูกห่อหุ้มไว้ด้วยเถ้าภูเขาไฟ…และคงสภาพเดิมเหมือนตอนที่ถูกฝัง