เมื่อบรรดานักดิ่งพสุธากระโดดออกจากเครื่องบิน พวกเขาจะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของการตกอย่างเสรี ดิ่งลงสู่พื้นโลกที่ความเร็วประมาณ 60 เมตรต่อวินาที
เร็วยิ่งกว่าความเร็วสูงสุดของรถยนต์ทั่วไป
โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ตกถึงพื้นที่ความเร็วขนาดนี้ ร่มชูชีพของพวกเขา ช่วยลดความเร็วปลายลง ให้อยู่ในระดับที่ปลอดภัยมากขึ้น
ความเร็วปลาย คือความเร็วคงที่สูงสุดที่จะเกิดขึ้นกับวัตถุที่กำลังตกลงมา
มันหมายถึง แรงดึงดูดของโลกกระทำต่อพวกมัน เท่ากับแรงเสียดทานที่คอยพยุงมันไว้
บรรดาวัตถุที่กำลังตกลงมาจะมีความเร่งลงสู่พื้นโลก เพราะว่ามวลของพวกมันถูกดึงเข้าหาโลกด้วยแรงโน้มถ่วง
เมื่อวัตถุมีความเร็วถึงจุดที่เรียกว่า ความเร็วปลาย มันจะไม่มีความเร่งอีกต่อไป
ในขณะที่วัตถุตกลงมา มันปะทะกับโมเลกุลของอากาศและนี่ทำให้เกิดแรงยก หรือแรงต้านอากาศ
เมื่อวัตถุมีความเร็วเพิ่มขึ้น แรงยกก็จะเพิ่มขึ้น
เมื่อแรงที่ตรงกันข้ามเหล่านี้ถูกทำให้สมดุล ความเร่งจะลดลงสู่ศูนย์ และวัตถุจะตกลงมาเท่ากับ ความเร็วปลาย
ซึ่งค่านี้จะแตกต่างกันอย่างมาก ขึ้นอยู่กับวัตถุนั้นๆ
น้ำหนัก
ความเร็วปลาย จะเพิ่มขึ้นตามน้ำหนัก
วัตถุที่หนักกว่า จะมีความเร่งเป็นระยะเวลาที่นานกว่าก่อนที่แรงยกจะเท่ากับแรงกด ซึ่งทำให้ความเร็วปลายมีค่ามากขึ้น
รูปร่าง
ปริมาณแรงต้านอากาศนั้นขึ้นอยู่กับรูปร่างและพื้นที่ผิวของวัตถุ เมื่อปริมาณนี้เปลี่ยนไป จะเปลี่ยนค่าความเร็วปลายไปด้วย
เมื่อนักดิ่งพสุธาออกจากเครื่องบินในตอนแรกนั้น พวกเขามีพื้นที่ผิวเพียงเล็กน้อย
ดังนั้นจึงดิ่งลงมาเร็วมาก ก่อนที่แรงต้านอากาศจะมีค่าเท่ากับแรงดึงดูดของโลก
เมื่อนักดิ่งพสุธากางร่มออก พวกเขาเพิ่มแรงต้านอากาศในทิศขึ้น เพราะว่าเป็นการเพิ่มพื้นที่ผิวให้อากาศมากระทบขึ้นอย่างมาก
นี่เป็นการลดความเร็วปลายลง
...Please log in to view and download the complete transcript.