โดยธรรมชาติ ยากที่สิ่งมีชีวิตจะอยู่รอดได้ลำพัง ด้วยเหตุนี้ สิ่งมีชีวิตสายพันธุ์หนึ่ง จึงจำเป็นต้องพึ่งพาอาศัยอีกสายพันธุ์หนึ่งเพื่อการดำรงชีพ ซึ่งเราเรียกสิ่งนี้ว่า ภาวะพึ่งพากัน
ภาวะพึ่งพากัน
ภาวะพึ่งพากัน คือความสัมพันธ์ระหว่างสายพันธุ์ที่แตกต่างกันแต่เอื้อประโยชน์ต่อกัน
เช่น ดอกสายนํ้าผึ้ง ต้องการความช่วยเหลือในการถ่ายละอองเรณูข้ามดอก
การถ่ายละอองเรณู
ดอกสายน้ำผึ้งจะปล่อยกลิ่นพิเศษ เพื่อดึงดูดผีเสื้อกลางคืน ฮัมมิ่งเบิร์ด ฮวอก ซึ่งชอบกินน้ำหวานจากดอกไม้เป็นอาหาร
ขณะที่ดูดน้ำหวาน ผีเสื้อจะเกาะบนเกสรตัวผู้ ทำให้ตัวของมันเต็มไปด้วยละอองเรณู
เมื่อละอองเรณูหลุดออกไปเกือบหมด เกสรตัวผู้จะเหี่ยวเฉา เมื่อผีเสื้อแวะเวียนมากินน้ำหวานอีก มันก็จะปัดละอองเรณูที่ติดตัวมาจากดอกอื่นลงบนปากเกสรตัวเมีย
ในขณะที่ผีเสื้อมีความสุขกับอาหารอันหอมหวาน ดอกสายนํ้าผึ้งก็ได้เกิดการถ่ายละอองเรณู
พืชชนิดอื่นก็อาศัยภาวะพึ่งพากันในการช่วยแพร่กระจายเมล็ดพันธุ์ด้วยเหมือนกัน
การกระจายเมล็ด
ในป่าทางตอนใต้ของประเทศเนปาล ผลของต้นทรูอีจะหล่นลงบนพื้นป่า ซึ่งแสงแดดส่องมาไม่ค่อยถึง แต่มันจำเป็นต้องใช้แสงแดดในการเจริญเติบโต
นี่คือฝูงแรดอินเดีย ในช่วงอากาศร้อนที่สุดของวัน แรดอินเดียจะเข้าไปหากินในป่าที่มีร่มเงา และกินผลทรูอีเป็นอาหาร
เมื่ออากาศเย็นลง แรดจะกลับออกไปสู่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่และปล่อยมูลที่ปะปนไปด้วยส่วนเมล็ดทรูอีที่มันย่อยไม่ได้ลงบนพื้นดิน
ทำให้เมล็ดทรูอีถูกนำไปปล่อยในที่ที่มีแสงแดด พร้อมกับมีปุ๋ยอย่างดีสำหรับการเจริญเติบโต ในขณะที่แรดเองก็ได้อาหารกิน
ภาวะพึ่งพากันยังถูกนำไปใช้ในการป้องกันอันตรายได้ด้วย
การป้องกัน
ต้นอาเคเชียในแอฟริกา มีหนามแหลมคมสำหรับป้องกันตัว แต่สัตว์บางชนิดก็ยังมีความพยายามที่จะกินมันเป็นอาหาร
ต้นอาเคเชียจึงอาศัยมดเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ...
Please log in to view and download the complete transcript.