อาวุธปรมาณูเป็นอาวุธที่ร้ายแรงที่สุด เท่าที่มนุษย์เคยสร้างขึ้นมา
ระเบิดปรมาณูสามารถแยกได้เป็นสองชนิด คือ ระเบิดฟิชชัน และ ระเบิดเทอร์โมนิวเคลียร์
ระเบิดฟิชชัน
ระเบิดฟิชชัน หรือที่รู้จักกันในชื่อของระเบิดอะตอม ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกในทศวรรษที่ 1940
ในอาวุธนิวเคลียร์ประเภทฟิชชันทั้งหมด วัตถุระเบิดธรรมดาจะถูกจุดระเบิดภายในเปลือกที่ห่อหุ้มมัน
การระเบิดในกระบวนการเริ่มต้นนี้จะอัดธาตุกัมมันตรังสี เช่น ยูเรเนียม หรือ พลูโตเนียม ที่อยู่ภายใน
ทำให้เกิดมวลวิกฤตยิ่งยวด
ในมวลที่ถูกอัดแน่นนี้ นิวตรอนจะเข้าไปสู่นิวเคลียสของอะตอม ทำให้นิวเคลียสแตกออก
นิวตรอนจำนวนมากจะถูกปลดปล่อยจากกระบวนการเริ่มต้นนี้ และก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของปฏิกิริยาลูกโซ่แบบเอกซ์โพเนนเชียล ซึ่งก่อให้เกิดการระเบิดที่รุนแรง
ระเบิดฟิชชัน: วัตถุระเบิดเกิดการระเบิดสร้างมวลวิกฤติยิ่งยวด นิวตรอนทำให้นิวเคลียสของอะตอมแตกออก นิวตรอนอิสระจะทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่
ระเบิดฟิชชันทำงานโดยใช้หลักการเดียวกันกับเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ ที่พบในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ ต่างกันเพียงแค่ปฏิกิริยาลูกโซ่ในกรณีของระเบิดฟิชชัน เป็นแบบที่ไม่ได้ถูกควบคุม
ระเบิดเทอร์โมนิวเคลียร์
ระเบิดเทอร์โมนิวเคลียร์ หรือที่รู้จักในชื่อของระเบิดไฮโดรเจน เป็นระเบิดที่มีอนุภาพร้ายแรงกว่ามาก
กระบวนการทำงานมีสองขั้นตอน โดยที่ขั้นแรกคือการเกิดปฏิกิริยาฟิชชันแบบลูกโซ่
พลังงานที่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาฟิชชันแบบลูกโซ่จะถูกใช้เพื่อสร้างปฏิกิริยาฟิวชัน
ซึ่งทำให้เกิดการหลอมรวมของอะตอม การรวมกันของปฏิกิริยาฟิชชันและฟิวชัน จะปลดปล่อยพลังงานปริมาณมหาศาล
ระเบิดปรมาณูความร้อน:ปฏิกิริยาฟิชชันแบบลูกโซ่สร้างพลังงาน พลังงานทำให้อะตอมหลอมรวมกันฟิวชันทำให้เกิดพลังงานที่สูงกว่า
...Please log in to view and download the complete transcript.