แซลมอนแปซิฟิกใช้ชีวิตอยู่ในทะเล แต่เมื่ออายุถึงสี่ปี พวกมันจะอพยพกลับมายังน้ำจืด ตามแม่น้ำเดิมที่พวกมันเกิดเพื่อสืบพันธุ์
นี่คือภารกิจสุดท้ายของชีวิต
แซลมอนแปซิฟิกอาศัยอยู่ในน้ำทะเลไข่ของแซลมอนอยู่รอดได้เฉพาะในน้ำจืดสิ่งมีชีวิตนี้จึงต้องอพยพเพื่อสืบพันธุ์
ฤดูใบไม้ผลิ
แซลมอนแปซิฟิกเริ่มต้นการอพยพในฤดูใบไม้ผลิจากนอกชายฝั่งของทวีปอเมริกาเหนือ
พวกมันใช้เวลาสองเดือนในการเดินทางกว่า 3,000 กิโลเมตร สู่ชายฝั่งของอะแลสกา ซึ่งเป็นบ้านเกิดของพวกมัน
แซลมอนแปซิฟิกมีประสาทรับกลิ่นที่น่าทึ่งมาก มันสามารถตรวจจับกลิ่นของแม่น้ำบ้านเกิดได้ จากน้ำเพียงหนึ่งหยดในน้ำทะเล 8 ล้านลิตร
ถึงกระนั้นพวกมันจำนวนมากก็ไปไม่ถึงแหล่งวางไข่
สิ่งแรกคือ แซลมอนต้องปรับตัวให้เข้ากับน้ำจืด
พวกมันจะไม่กินอาหารอีก และใช้พลังงานที่สะสมไว้เท่านั้นเพื่อไปให้ถึงต้นน้ำ
แม่น้ำเริ่มตื้นเขิน ทำให้แซลมอนจำนวนมากติดแอ่ง
โชคดีที่พายุกำลังมา แม่น้ำจึงกลับมีน้ำเต็มอีกครั้ง แต่การเดินทางไปยังต้นน้ำของแซลมอน ก็ต้องเผชิญกับน้ำตกไปตลอดทาง
โชคดีที่ร่างกายของมันอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อ และรูปร่างที่เพรียวยาวช่วยมันเดินทางผ่านน้ำตกไปได้
แต่มันก็เสี่ยงที่จะกระโดดเข้าปากผู้ล่า เช่น หมีผู้หิวโหย ซึ่งรอคอยพวกมันอยู่ระหว่างทาง
ฤดูใบไม้ร่วง
หลังการเดินทางสี่เดือนที่เต็มไปด้วยอันตรายและความเหนื่อยล้า แซลมอนก็ได้มาถึงแหล่งวางไข่ ตามแนวก้อนหินที่พวกมันเองก็ถือกำเนิดขึ้นมาเมื่อสี่ปีก่อน
แซลมอนจับคู่กันและผสมพันธุ์ ตัวเมียวางไข่ในขณะที่ตัวผู้ปล่อยกลุ่มของอสุจิไปปฏิสนธิกับไข่
นี่คือภารกิจสุดท้าย ก่อนพลังงานที่พวกมันเก็บไว้จะหมดลง
ในไม่ช้าแซลมอนแปซิฟิกจะตาย
พวกมันอพยพหลายพันกิโลเมตรเพื่อขยายพันธุ์ และไม่มีสิ่งใดจะหยุดพวกมันได้ นอกจากความตาย
Please log in to view and download the complete transcript.