ประชากรเกือบครึ่งโลก มากกว่า 3 พันล้านคน ดำรงชีพอยู่ด้วยเงินน้อยกว่า 15 ดอลลาร์สหรัฐต่อเดือน
คนกลุ่มนี้ส่วนใหญ่ไม่มีน้ำประปา การศึกษา หรือบริการสาธารณสุข
ผู้คนเหล่านี้ส่วนมากอาศัยอยู่ในประเทศที่พัฒนาทางเศรษฐกิจน้อยกว่า หรือ แอลอีดีซี ซึ่งเป็นกลุ่มประเทศที่ยากจนที่สุดในโลก
ประเทศที่พัฒนาทางเศรษฐกิจน้อยกว่า (LEDCs)
การขาดการพัฒนามีผลกระทบต่อทุกๆ ด้านของคุณภาพชีวิต
แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ประเทศเหล่านี้จะพัฒนาทางเศรษฐกิจมากขึ้น เพราะว่าจะต้องเจอกับอุปสรรคมากมายซึ่งขัดขวางการพัฒนา ผนวกกับวงจรของความยากจน
สุขภาพและโภชนาการที่ไม่ดี
การเข้าถึงน้ำสะอาดได้อย่างจำกัดและการขาดแคลนอาหารหมายถึง ผู้คนจะมีความเปราะบางต่อโรคภัยต่างๆ มากขึ้น
โรคนั้นอาจทำให้เจ็บป่วยหรือเสียชีวิตได้
ผลิตภาพของประเทศจะลดลงอย่างมากเมื่อประชากรเจ็บป่วยหรือขาดอาหารจนไม่สามารถทำงานได้
ภัยธรรมชาติ
น้ำท่วม
แผ่นดินไหว
ความแห้งแล้ง.. สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้บ่อยกว่าในประเทศร้อนชื้น
ประเทศที่พัฒนาทางเศรษฐกิจน้อยกว่าไม่มีโครงสร้างพื้นฐานที่จะช่วยลดผลกระทบจากภัยพิบัติตามธรรมชาติ
ตัวอย่างเช่น บังคลาเทศมีน้ำท่วมบ่อยครั้ง ผู้คนมากมายยังไม่ทันฟื้นจากน้ำท่วมครั้งก่อน ก็เกิดน้ำท่วมอีกครั้ง
ตามด้วยภาวะอดอยากที่กระจายไปทั่วเนื่องจากเสบียงอาหารและปศุสัตว์เสียหายไป
เงินที่น่าจะถูกใช้เพื่อโครงการพัฒนาต่างๆ ต้องถูกใช้เพื่อการฟื้นฟู
อุปสรรคทางการค้า
ผู้คนที่อาศัยอยู่ในประเทศที่พัฒนาทางเศรษฐกิจมากกว่ามักจะเคยชินกับวิถีชีวิตของพวกเขา
ประเทศเหล่านี้โดยมากจะเป็นสมาชิกของกลุ่มการค้าเช่น สหภาพยุโรป หรือ เขตการค้าเสรีภูมิภาคอาหรับ
กลุ่มการค้าเหล่านี้ช่วยให้ประเทศสมาชิกค้าขายกันได้โดยเสรี แต่ประเทศยากจนกลับต้องเผชิญกับภาษีและอากร
...Please log in to view and download the complete transcript.