ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ผ้าที่ใช้ทำเครื่องนุ่งห่มทุกชนิด ยังล้วนแต่เป็นผ้าที่ได้จากธรรมชาติ
เช่น ผ้าขนสัตว์ และผ้าฝ้ายจากใยพืช ซึ่งเป็นสารประกอบธรรมชาติ ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมในการนำมาใช้ทำเครื่องนุ่งห่ม
ผ้าที่เป็นที่ต้องการแต่หายากมากที่สุดชนิดหนึ่งคือ ผ้าไหม ซึ่งทำจากหนอนไหม และดักแด้ของผีเสื้อกลางคืน
ผ้าไหมถูกนำมาใช้ทำเครื่องแต่งกายได้ทุกรูปแบบ ตั้งแต่ชุดราตรี ไปจนถึงถุงน่อง แต่เป็นผ้าที่มีราคาแพง และขาดง่าย
ในปีค.ศ.1939 เกิดการค้นพบสิ่งใหม่ ที่ถือได้ว่าเป็นการปฏิวัติวงการแฟชั่นครั้งใหญ่
ในงานแสดงสินค้าระดับโลก ณ มหานครนิวยอร์ค โฉมหน้าของโลกแห่งแฟชั่นได้เปลี่ยนไป เมื่อมีการเปิดตัวเส้นใยสังเคราะห์ชนิดแรกของโลกต่อสาธารณะชน ไนลอน
ไนลอน
มันเป็นเส้นใยชนิดใหม่ที่ถูกกว่า ทนทานกว่าและยังสร้างความคลั่งไคล้ในหมู่สตรี ที่แย่งชิงกันเป็นเจ้าของถุงน่องไนลอน
ชายผู้คิดค้นวัสดุชนิดใหม่ที่น่าอัศจรรย์นี้ คือ วอลเลซ คาโรเธอร์
วอลเลซ คาโรเธอร์ ปี ค.ศ.1939
เขาและทีมงานได้ทำการพัฒนาวัสดุที่เป็นทางเลือกใหม่ทดแทนผ้าไหมมาอย่างต่อเนื่อง
พวกเขาศึกษาเกี่ยวกับการเรียงตัวของสสารหน่วยเล็กๆ ที่ช้อนกันจนเป็นสายยาว ที่เรียกว่า พอลิเมอร์ ซึ่งก็คือ โมเลกุลขนาดยาวที่ได้มาจากผลิตภัณฑ์ของน้ำมันดิบ
คาโรเธอร์ ปล่อยให้สารละลายของสารประกอบคาร์บอนที่แตกต่างกัน 2 ชนิด มาสัมผัสกัน
ที่รอยต่อระหว่างสารละลายทั้งสอง เขาเห็นว่ามีของแข็งสีขาวเกิดขึ้น และเมื่อดึงมันออกมาด้วยแท่งแก้ว เขาพบว่ามันสามารถยืดออกจนกลายเป็นเส้นใยยาวๆ ได้
เขาได้ค้นพบไนลอนเข้าแล้ว
เส้นใยนี้ ที่พวกเขาเรียกมันว่า โพลิเมอร์ 6–6 สามารถนำมาปั่นจนกระทั่งกลายเป็นเส้นใยบางๆ ได้อย่างเหลือเชื่อ และยังคงความเหนียวได้อย่างเต็มที่
ความทนทานของไนลอน ได้มาจากการที่สารประกอบกลุ่มแอไมด์ต่างๆ ในสายโซ่โมเลกุลได้จับตัวดึงดูดซึ่งกันและกันอย่างแน่นหนา ก่อให้เกิดการจัดเรียงสายโซ่โมเลกุลที่เหนียวแน่น
ซึ่งเหมาะอย่างยิ่งต่อการสร้างเส้นใยสำหรับการรองรับน้ำหนักหรือแรงจำนวนมากๆ ได้ ไนลอนจึงเหมาะมากในการใช้ทำร่มชูชีพ หรือเชือกที่ใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 2
ในปัจจุบัน ไนลอนใช้ทำผลิตภัณฑ์หลายชนิด ตั้งแต่กระเป๋าจนถึงชุดกันกระสุน และแน่นอนถุงน่อง ไนลอน