เราอาจจะไม่คิดมากนักเวลาซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ต แต่เราอาจจะสืบแหล่งที่มาของผลไม้ ผัก และสินค้าจำนวนมากที่เราซื้อมาได้...ไปจนถึงพื้นที่ๆ ยากจนของโลก
ไม่มีประเทศใดที่จะมีวัตถุดิบทุกชนิดที่ต้องการเพื่อการผลิตสินค้าทุกอย่างที่ใช้
ดังนั้น เพื่อให้ได้วัตถุดิบ ประเทศต่างๆ จึงต้องทำการค้ากับประเทศอื่น
เมื่อประเทศต่างๆ พึ่งพาการค้าระหว่างกัน ถือว่า ประเทศเหล่านี้พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน
แต่ชั้นวางของในซูเปอร์มาร์เก็ตมักเป็นเพียงปลายทางของความสัมพันธ์ของความไม่เท่าเทียมกันมากเท่ากับความจำเป็นที่ควรมี น้ำมัน และทรัพยากรป่าไม้
ความสัมพันธ์ทางการค้า
ประเทศที่ยากจนกว่าของโลกคือแหล่งทรัพยากร สำหรับประเทศที่ร่ำรวยกว่า เช่น ผลิตผลทางการเกษตร
โดยปรกติ วัตถุดิบเหล่านี้จะถูกขายในราคาถูก
ต่อมา ประเทศร่ำรวยปรับเปลี่ยนทรัพยากรเหล่านี้ให้เป็นสินค้าสำเร็จรูปหรือกึ่งสำเร็จรูป
นำเข้า / ส่งออก
สินค้าเหล่านี้ถูกส่งออกไปด้วยราคาที่สูงขึ้นกว่าราคาที่ซื้อมาเป็นอย่างมาก
โดยส่วนใหญ่แล้วส่งไปยังประเทศยากจนที่วัตถุดิบต่างๆ ถูกซื้อมานั่นเอง
ประเทศที่ส่งออกสินค้ามูลค่าต่ำกว่าที่ตนเองนำเข้า หรือที่เรียกว่า ขาดดุลการค้า จะยากจนลง และมีความเสี่ยงที่จะเป็นหนี้
ขาดดุลการค้า: มูลค่าการนำเข้ามากกว่ามูลค่าการส่งออกอาจเป็นผลให้เกิดหนี้สินของชาติ
แต่ประเทศที่ส่งออกสินค้าที่มีมูลค่าสูงกว่าที่ตนเองนำเข้ามาจะร่ำรวยขึ้น หรือที่เรียกว่า เกินดุลการค้า
เกินดุลการค้า:มูลค่าการส่งออกมากกว่ามูลค่าการนำเข้าก่อให้เกิดความมั่งคั่งของชาติ
ประเทศร่ำรวยเป็นผู้ตั้งราคาของทั้งวัตถุดิบและผลิตภัณฑ์
รักษาการควบคุมความสัมพันธ์ทางการค้า...และคงไว้ซึ่งความไม่เท่าเทียมของการค้าระหว่างประเทศที่พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน
Please log in to view and download the complete transcript.