ในกีฬาบนน้ำแข็งที่เรียกว่า เคอร์ลิง แต่ละทีมจะแข่งกันผลักก้อนหินของตัวเอง ให้เข้าไปใกล้ศูนย์กลางของวงกลมสีแดงมากที่สุด
แรงที่สำคัญมากแรงหนึ่งในการเล่นเคอร์ลิงคือ แรงเสียดทาน
ซึ่งบางครั้งมีไม่เพียงพอ และบางครั้งก็มีมากเกินไป แต่ก็มีวิธีจัดการกับตัวผู้เล่น ลานน้ำแข็งและก้อนหิน ในการนำแรงเสียดทานมาใช้ประโยชน์
ผู้เล่นต้องผลักน้ำแข็งเพื่อให้ตัวเองไถลไปพร้อมกับก้อนหิน
พวกเขาต้องการความฝืดในการผลัก แต่ขณะเดียวกันก็ต้องไถลไปบนน้ำแข็งได้อย่างสะดวกด้วย
พวกเขาสวมรองเท้าแบบพิเศษเพื่อแก้ปัญหานี้
รองเท้าข้างหนึ่งทำจากยาง เพื่อให้มีความฝืดและช่วยผลักดัน
รองเท้าอีกข้างหนึ่งทำจากเทฟลอน ซึ่งลดแรงเสียดทานและทำให้ไถลไปบนน้ำแข็งได้ง่าย
แรงเสียดทานยังทำให้ก้อนหินที่ไถลไปบนน้ำแข็งช้าลงด้วย
วิธีแก้ปัญหานี้คือทำให้น้ำแข็งบนลานกลายเป็น “เม็ด”
ผิวน้ำแข็งที่เป็นเม็ดทำได้โดยใช้วิธีฉีดละอองน้ำลงบนน้ำแข็ง เมื่อละอองน้ำแข็งตัวจะเกิดเป็นปุ่มยอดแบนขนาดเล็กๆ จำนวนมาก
แม้จะดูเหมือนว่าน้ำแข็งขรุขระมากขึ้น น่าจะทำให้ก้อนหินเคลื่อนที่ได้ช้าลง แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น
เหตุผลก็คือ ก้อนหินสัมผัสเฉพาะส่วนยอดนูนของน้ำแข็ง แรงเสียดทานจึงมีค่าน้อยลงเนื่องจากพื้นที่ผิวสัมผัสลดลง ก้อนหินจะเคลื่อนที่ไปได้ไกลมากขึ้น
แต่ว่าเม็ดบนน้ำแข็งยังส่งผลให้ก้อนหินหมุนอีกด้วย ทำให้ก้อนหินเบนออกจากแนวเส้นตรง
ในการควบคุมทิศทางและอัตราเร็วของก้อนหินบริเวณใกล้ๆ กับเป้าหมาย ผู้เล่นจะใช้อุปกรณ์คล้ายไม้ถูพื้นคอยถูน้ำแข็งหน้าก้อนหิน
ซึ่งทำให้เม็ดน้ำแข็งร้อนขึ้นและละลายไปเล็กน้อย
ชั้นของเหลวบางๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างก้อนหินกับน้ำแข็งจะช่วยลดแรงเสียดทานให้น้อยลงไปอีก ทำให้ผู้เล่นบังคับทิศทางของก้อนหินไปยังเป้าหมายได้ง่ายขึ้น
ไม่ว่าจะมีผลดีหรือผลเสีย แรงเสียดทานก็เป็นส่วนสำคัญในกีฬาหลากหลายประเภท
Please log in to view and download the complete transcript.