อินิกมา: ถอดรหัสปริศนา

Transcript

บางครั้ง รหัสทางคณิตศาสตร์อาจชี้เป็นชี้ตายได้

ในช่วงปลายของทศวรรษ 1920 เครื่องมือชิ้นใหม่สำหรับการเข้ารหัสข้อมูล หรือการซ่อนข้อมูล ได้ปรากฏขึ้นในประเทศเยอรมนี

มันคือ เครื่องอินิกมา

เครื่องอินิกมา

เครื่องอินิกมาถูกใช้อย่างแพร่หลายโดยกองกำลังนาซีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มันสลับปรับเปลี่ยนข้อมูลที่รับส่งระหว่างกลุ่มทหาร

สงครามโลกครั้งที่สอง
ปี ค.ศ.1939 – 1945

ด้วยยุทธวิธีนี้ ถึงแม้กองกำลังกลุ่มพันธมิตรจะดักฟังข้อความได้ ก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้ หากไม่มีกุญแจพิเศษในการถอดรหัส

แต่มันทำงานอย่างไร ?

รหัสอินิกมา

เมื่อข้อความถูกพิมพ์ มันจะเปลี่ยนเป็นตัวอักษรที่เข้ารหัสเรียบร้อยแล้ว หรือที่เรียกว่า ข้อความไซเฟอร์

อย่างไรก็ตาม ด้วยความซับซ้อนของตัวเครื่อง แต่ละครั้งที่กดแป้นพิมพ์ ตัวอักษรที่พิมพ์ออกมาจะต่างกัน

เพื่อที่จะเข้าใจหลักคณิตศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง เราต้องมีความรู้เกี่ยวกับ หลักการของการเรียงสับเปลี่ยน

การเรียงสับเปลี่ยน คือ การจัดกลุ่มโดยมีลำดับ

เครื่องมือที่กองทัพจัดทำ มีล้อหมุนที่สลับเปลี่ยนกันได้ 5 ล้อ แต่มีตำแหน่งแค่ 3 ตำแหน่ง

จำนวนวิธีของการเรียงสับเปลี่ยน คือ 5 คูณ 4 คูณ 3 เท่ากับ 60 วิธีที่เป็นไปได้

แต่ละล้อหมุน มีตำแหน่งจุดเริ่มต้นอยู่ 26 จุด ที่แตกต่างกัน ทำให้เกิดความเป็นไปได้นับหลายพันแบบ

ล้อหมุนแต่ละอันยังทำให้ล้ออื่นๆ หมุนตามได้มากกว่า 600 รูปแบบ

และกระดานแผงวงจรของเครื่อง ซึ่งมีสายเคเบิ้ลสิบสาย สามารถจับคู่ตัวอักษร ได้หลายล้านวิธี

ผลลัพธ์ก็คือ เครื่องอินิกมา สามารถซ่อนข้อความ โดยการเรียงสับเปลี่ยนได้มากกว่า หนึ่ง แสน ล้าน ล้าน ล้าน รูปแบบ

การที่จะเอาชนะระบบกลไกนี้ดูจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

แต่ว่า นักถอดรหัส มีเบาะแสบางอย่าง เกี่ยวกับการทำงานของเครื่องนี้

ตัวอย่างของเบาะแส คือ มีการสื่อสารบ่อยครั้งที่มักจะเริ่มต้นและลงท้าย ด้วยประโยคเดิมๆ ตามธรรมเนียมนิยม

และเนื่องจากส่วนต่างๆ ของข้อความ ได้ถูกส่งซ้ำๆ แต่ถูกเข้ารหัสแตกต่างกันในแต่ละครั้ง ทำให้เราสามารถเปรียบเทียบส่วนที่ซ้ำนี้ได้

ตลอดช่วงสงคราม เจ้าหน้าที่ชาวอังกฤษกว่า 7,000 คน ทำงานเป็นกะ เพื่อถอดรหัสข้อความที่ดูเหมือนจะไม่สามารถอ่านออกได้

แต่ด้วยการผสมผสานระหว่าง คณิตศาสตร์ และ กลศาสตร์ ในที่สุดรหัสก็ถูกถอดได้

ภายในปี ค.ศ.1940 ระบบถอดรหัสอินิกมาที่ไว้ใจได้ ได้ถูกจัดทำขึ้น และได้ช่วยให้กลุ่มพันธมิตรย่นระยะเวลาสงครามลง 2 ปี และสามารถช่วยชีวิตได้หลายพันคน