เมื่อโลกกำเนิดขึ้นใหม่ๆ เมื่อประมาณ 4,000 ล้านปีก่อน ดาวเคราะห์ของเรามีฝาแฝดนามว่า เธย่า
เธย่า
เธย่าช่วยเพิ่มโอกาสแก่โลกให้สามารถโอบอุ้มชีวิต
เธย่ามีขนาดประมาณดาวอังคาร มันมีวงโคจรใกล้เคียงกับโลก
เมื่อแรงโน้มถ่วงดึงดูดระหว่างดาวเคราะห์ทั้งสองมากขึ้น พวกมันเริ่มดึงดูดกันจนหลุดจากวงโคจรเดิม ไปสู่เส้นทางหายนะจากการชนอันรุนแรง
โลกได้ลบร่องรอยของเธย่า มันกลืนกินฝาแฝดของมันในการชนครั้งนั้น ซึ่งทำให้โลกมีขนาดใหญ่ขึ้นมาก
ถึงตอนนี้ โลกมีแรงโน้มถ่วงมากขึ้น
นั่นหมายถึงดาวเคราะห์สามารถสร้างชั้นบรรยากาศขึ้นได้...
ชั้นบรรยากาศซึ่งช่วยให้เรามีชีวิตอยู่ได้จนทุกวันนี้
เราจำเป็นต้องมีแรงโน้มถ่วงมาเพื่อดึงชั้นบรรยากาศไว้
หากโลกมีขนาดเล็กลง เช่นมีขนาดเท่าดาวอังคาร บรรยากาศของเราก็จะรั่วออกไปสู่อวกาศอย่างง่ายดาย
หลังการชน แกนโลหะของโลกมีขนาดใหญ่ขึ้น ซึ่งเป็นการเพิ่มความเข้มของสนามแม่เหล็ก
แกนกลางที่ใหญ่กว่า ประกอบด้วย เหล็ก 80%
สนามแม่เหล็กแผ่ขยายออกไปในอวกาศ 60 กิโลเมตร
สนามแม่เหล็กนี้ปกป้องเรา โดยเบี่ยงลมสุริยะที่เป็นอันตรายไปสู่ขั้วของดาวเคราะห์
เมื่ออนุภาคลมสุริยะเข้าชนกับบรรยากาศ พวกมันทำให้เกิดแสงสว่างเรื่อๆ ขึ้นมา เราสามารถเห็นสิ่งนี้จากบนพื้นโลก และเรียกมันว่า ออโรร่า
ออโรร่า บอรีอาลิส
แสงเหนือ
เธย่าได้ให้ของขวัญอีกอย่างแก่โลก ซึ่งเรายังสามารถมองเห็นได้จนทุกวันนี้
เศษซากจากการชนครั้งนั้นถูกทิ้งให้โคจรรอบดาวเคราะห์ของเรา ...
Please log in to view and download the complete transcript.