เป็นที่รู้กันดีว่าเด็กเล็กๆ มักงอแงเอาแต่ใจ โดยไร้เหตุผล
เมื่อไม่เป็นตามต้องการ พวกเขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
เราอาจจะพยายามพูดจาใช้เหตุผลแบบผู้ใหญ่กับพวกเขา แต่ก็จะไม่ได้ผล
นั่นเป็นเพราะเด็กเล็กๆ มีระบบสมองที่แตกต่างจากผู้ใหญ่อย่างสิ้นเชิง
สมองส่วนที่สร้างอารมณ์ต่างๆ และสามารถกระตุ้นอารมณ์โกรธได้นั้น เรียกว่า "อมิกดาลา"
อมิกดาลา
ในผู้ใหญ่ สมองส่วนนี้ถูกควบคุมโดยสมองส่วนที่เรียกว่า พูส่วนหน้า
พูส่วนหน้า
พูส่วนหน้านี้ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการควบคุม
เสมือนวาทยกรผู้ควบคุมวงออร์เคสตร้า พูส่วนหน้าควบคุมบุคลิกภาพของเราในหลายๆ ด้าน
ถ้าพูส่วนหน้านี้มีโอกาสได้ทำหน้าที่ มันจะสามารถควบคุม อมิกดาลา ซึ่งทำให้ระงับความโกรธลงได้
แต่ในเด็กเล็ก พูส่วนหน้ายังพัฒนาได้ไม่สมบูรณ์พอที่จะควบคุมสมองส่วนอื่นได้
ดังนั้น เด็กสองขวบจึงเป็นวัยป่วน ซึ่งนับเป็นขั้นตอนหนึ่งในการพัฒนาของสมอง
ทั้งนี้รวมถึงความยากลำบากในการอดทนต่อสิ่งเย้ายวนใจ
เราสามารถเห็นได้ เมื่อเด็กๆ ถูกท้าทาย โดยห้ามไม่ให้กินขนมหวาน
เมื่อปล่อยเด็กให้อยู่ตามลำพัง และบอกพวกเขาว่า ถ้าอดทนไม่กินขนมหวานตรงหน้าได้ 5 นาที เขาจะได้รางวัลเป็นขนมหวาน 3 ชิ้น
แต่สำหรับเด็กส่วนใหญ่ มันนานเกินทนไหว
สมองของพวกเขาไม่อาจควบคุมความอยากได้ สิ่งเย้ายวนใจจึงเป็นฝ่ายชนะ
...Please log in to view and download the complete transcript.