ร่างกายมีระบบปฏิกิริยาติดตัวมาเพื่อป้องกันตัวเราจากความเครียด
ปฏิกิริยานี้ช่วยให้บรรพบุรุษของเราต่อสู้หรือวิ่งหนีจากผู้ล่าในทันทีที่เห็น
การตอบสนองต่อความเครียดโดยฉับพลันเป็นสิ่งสำคัญต่อการอยู่รอด
แต่ตอนนี้มีสิ่งที่ผิดฝาผิดตัวเกิดขึ้น ความกดดันต่างๆ ของชีวิตสมัยใหม่ต่างไปจากรูปแบบเดิมมาก
เพียงแค่รถติด หรือทำงานส่งไม่ทัน ร่างกายของเรายังเตรียมที่จะสู้หรือหนี
แต่นี่ ไม่ใช่การตอบสนองที่เหมาะสมอีกต่อไป
หมายความว่าแทนที่จะเป็นการป้องกันตัว ระบบเตือนภัยอัตโนมัติกลับอาจย้อนมาทำร้ายสุขภาพของเราได้
ผู้ร้ายตัวสำคัญ คือ ฮอร์โมนที่ควบคุมความเครียด ชื่อ คอร์ติซอล
คอร์ติซอล
ฮอร์โมนนี้ผลิตโดยต่อมหมวกไตซึ่งอยู่เหนือไต ซึ่งถ้ามีอยู่ในระดับต่ำก็จะเป็นประโยชน์
ต่อมหมวกไต
เมื่อเกิดความเครียดขึ้น ร่างกายผลิตคอร์ติซอลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมพร้อมหากต้องออกแรงอย่างที่สุด
เมื่อสถานการณ์ตึงเครียดหายไป ระดับของคอร์ติซอลจะลดลงสู่ระดับปรกติ
แต่ปัจจุบันนี้เราต้องเผชิญกับความเครียดที่ยาวนานขึ้น ระดับของคอร์ติซอลจึงคงอยู่สูงเป็นเวลานาน
อาการนี้เรียกว่าความเครียดเรื้อรัง
ความเครียดเรื้อรัง
ซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพเป็นอย่างมาก ระดับคอร์ติซอลที่สูงต่อเนื่องจะก่อให้เกิดผลเสียต่ออวัยวะของเราทั้งหมดและทำให้ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอลง
นี่เป็นเหตุผลหนึ่งว่าทำไมความเครียดจึงเกี่ยวพันกับโรคร้ายแรง เช่น หัวใจวายและมะเร็ง
คอร์ติซอลยังทำให้สมองมีขนาดลดลง เนื่องจากมันทำลายเซลล์ประสาทและทำให้สูญเสียความทรงจำได้
โลกยุคใหม่ที่เราสร้างขึ้นอาจจะขับไล่ภัยจากผู้ล่าให้หมดไป แต่ร่างกายเรายังปรับตามสภาพแวดล้อมแบบใหม่นี้ไม่ทัน
ดังนั้นเราต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมความเครียดอย่างมีสติ
เราต้องช่วยให้ร่างกายได้ผ่อนคลายก่อนที่จะเป็นอันตรายต่อตัวเอง
Please log in to view and download the complete transcript.