ทุกแห่งในโลกนี้ พวกแมลงและสัตว์ต่างๆ จะมุ่งเข้าหาพืช เพื่อฉีกกัดใบกินเป็นอาหาร พืชบางชนิดมีแผนที่จะสู้กลับ
พืชที่กินสัตว์เป็นอาหารหลายชนิดปรับโครงสร้างหลายอย่างเพื่อจับและย่อยแมลงเป็นอาหาร ทั้งนี้เพื่อทดแทนการขาดสารอาหารในสภาพแวดล้อมที่ทุรกันดาร
ต้นหยาดน้ำค้าง
ต้นหยาดน้ำค้างมีสีสันสดใสเพื่อดึงดูดแมลงทั้งหลาย แต่หยาดน้ำเล็กๆ แวววาวที่ติดอยู่ตามขนใบ หาใช่น้ำหวานไม่
มันเป็นสารที่เหนียวหนืด ซึ่งใช้ดักจับแมลงที่มาไต่ตอมด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ก่อนที่แมลงจะสามารถหนีออกไป หนวดของต้นหยาดน้ำค้างจะจับผู้บุกรุกไว้อย่างรวดเร็ว แล้วย่อยกินเป็นอาหาร
ต้นกาบหอยแครง
ต้นกาบหอยแครงใช้กับดักแบบสปริง
ขนเส้นเล็กๆ บนผิวใบที่ถูกปรับเปลี่ยนเป็นพิเศษ ทำหน้าที่เหมือนตัวกระตุ้นให้กาบใบปิดลง
เมื่อเหยื่อพยายามดิ้นรนที่จะหนี ใบของต้นกาบหอยแครงจะยิ่งปิดแน่นขึ้น และต่อมซึ่งอยู่ที่ผิวด้านในจะปล่อยน้ำย่อยซึ่งเป็นกรดออกมา เพื่อฆ่าและย่อยเหยื่อของมัน
มีนักล่าใต้น้ำผู้ลึกลับ ที่มักซ่อนตัวอยู่ใต้พืชน้ำที่มีดอก มันคือ สาหร่ายข้าวเหนียว
สาหร่ายข้าวเหนียว
พืชชนิดนี้จับสัตว์เล็กๆ กินเป็นอาหาร โดยใช้กับดักลักษณะคล้ายถุง
เมื่อเหยื่อสัมผัสถูกขนเส้นเล็กๆ ที่เชื่อมต่อกับฝากับดัก ถุงจะเปิดออกทันที และน้ำจะไหลเข้ามาข้างใน
เหยื่อจะถูกดูดเข้าไปด้วย จากนั้นจะถูกย่อยอย่างช้าๆ
ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง
ใบที่เรียงกันเป็นทรงกระบอกของหม้อข้าวหม้อแกงลิง เต็มไปด้วยน้ำเพื่อดักจับเหยื่อ
แมลงจะถูกล่อด้วยน้ำหวานที่อยู่ด้านใต้ของฝา
เมื่อแมลงไปเกาะที่ใบ ผิวที่ถูกเคลือบมันที่ใบ จะทำให้เหยื่อไม่สามารถหนีรอดไปได้และส่วนใหญ่จะลื่นลงไปในน้ำและจมน้ำตาย
ต่อมด้านล่างของกรวยจะปล่อยเอนไซม์เพื่อย่อยซากเหยื่อนั้น
ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิงบางชนิดสามารถจุน้ำไว้ภายในได้มากกว่า 2 ลิตร และเป็นที่รู้กันว่ามันสามารถดักจับและฆ่าหนูตัวเล็กๆ ได้
พืชส่วนใหญ่เปรียบเหมือนเหยื่อ เพราะมันคือรากฐานของห่วงโซ่อาหาร แต่บางชนิดก็เป็นนักล่าผู้ลึกลับและมากด้วยประสบการณ์