การดูดจับคาร์บอน: แพลงก์ตอนพืช

Transcript

เมื่อมองจากอวกาศไปยังหลายๆ พื้นที่ทั่วโลก ภาพที่น่าตื่นเต้นจะปรากฏให้เราเห็น

แอ่งน้ำเรืองแสงที่ปรากฎอยู่ในมหาสมุทรเหล่านี้ แท้จริงแล้วคือสิ่งมีชีวิตทางทะเลขนาดเล็กจิ๋ว ที่เรียกว่า แพลงก์ตอนพืช จำนวนหลายพันล้านตัว

แพลงก์ตอนพืช

และสิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีบทบาทสำคัญในวัฏจักรคาร์บอน

ศาสตราจารย์เอียน โจนส์ มหาวิทยาลัยซิดนีย์ – “เช่นเดียวกับต้นไม้ แพลงก์ตอนพืชดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์และปล่อยออกซิเจนกลับมา เหล่าพืชจิ๋วที่น่าทึ่งนี้จึงอาจเป็นกุญแจสู่การปกป้องโลก”

แพลงก์ตอนพืชดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์จากบรรยากาศและปลดปล่อยออกซิเจนผ่านกระบวนการสังเคราะห์ด้วยแสง

เมื่อแพลงก์ตอนพืชตาย คาร์บอนในเนื้อเยื่อจะถูกสะสมที่พื้นท้องทะเลในสถานะที่ไม่เป็นอันตราย

แพลงก์ตอนพืชมีความจำเป็นต่อชีวิตบนโลก:เป็นองค์ประกอบพื้นฐานของห่วงโซ่อาหารในทะเล ลดคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศ

แต่ผลจากมลพิษทางน้ำและภาวะโลกร้อน ความเข้มข้นของแพลงก์ตอนพืชในมหาสมุทร
กำลังลดลง

แม้ว่าแพลงก์ตอนพืชโดยมากจะอาศัยอยู่ที่ผิวมหาสมุทร แต่พวกมันได้รับสารอาหารมาจากน้ำส่วนที่ลึกและเย็นกว่า

เมื่ออุณหภูมิที่ผิวมหาสมุทรอุ่นขึ้น น้ำที่ผิวจะหยุดการไหลไปผสมกับน้ำที่ลึกลงไป ทำให้ตัดสายพานลำเลียงสารอาหารที่สำคัญนี้

การเติบโตของแพลงก์ตอนพืชจะได้รับการส่งเสริมจากการปล่อยสารประกอบที่อุดมด้วยไนโตรเจน นั่นคือ ยูเรีย ลงสู่มหาสมุทร

ยูเรีย

สารประกอบนี้เปรียบเสมือนปุ๋ยชั้นดี ทำให้ความเข้มข้นของแพลงก์ตอนพืชมากขึ้น

แต่นั่นก็มีด้านลบ

แม้ว่าแพลงก์ตอนจะเป็นฐานของห่วงโซ่อาหารในมหาสมุทร แต่แพลงก์ตอนพืชจำนวนมากเกินไปจะมีผลให้ปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำลดลง

ทำให้สิ่งมีชีวิตในทะเลอื่นๆ ตาย สร้างความเสียหายต่อระบบนิเวศทั้งหมด

ผลกระทบที่เรามีต่อการเจริญเติบโตของแพลงก์ตอนพืช และผลประโยชน์กับความเสี่ยงที่เกิดจากมันนั้น แสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนในการสู้กับปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศด้วยการปรับเปลี่ยนธรรมชาติ

ศาสตราจารย์เอียน โจนส์ มหาวิทยาลัยซิดนีย์ – ...

Please log in to view and download the complete transcript.

Related films

Related glossary films